KochAna. W pulapce anoreksji i bulimii

Autor: Marta Motyl
Wydawnictwo: Czarna Owca
Liczba stron: 207
Premiera: 2012

Quod me nutrit, me destruit.

Jedzenie mnie niszczy i czyni szczupłość nieosiągalną.

Marta Motyl jest studentką historii sztuki. Przez wiele lat miała problem z zaburzeniami odżywiania, czyli anoreksją i bulimią. Obie choroby narastały w niej z każdym dniem, co stało się pewnego rodzaju inspiracją do napisania debiutanckiej książki KochAna, której tytuł został zaczerpnięty z piosenki Katarzyny Nosowskiej i Renaty Przemyk. Autorka przyznaje się do tego, że główna bohaterka, Alicja, to tak naprawdę ona sama, a pozostałe postacie mają swoje pierwowzory w rzeczywistym życiu pisarki. Jak sama mówi - chciała, aby czytelnik wyobraził sobie świat przepełniony ludźmi dotkniętymi nadmiernym odchudzaniem. Pragnęła zrozumienia i empatii, poczucia się tak niedoskonałym, jakim czuje się każdy anorektyk. Pokazuje nam świat oczami osoby niezwykle wrażliwej i nieco egoistycznej, pełnej obrzydzenia do własnego ciała, poszukującej własnego ja.

Alicja studiuje malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych. Park, w którym najczęściej wybiera się ze sztalugą, farbami i pędzlem, jest miejscem wyciszenia i relaksu, gdy sama nie ma ochoty iść na zajęcia. To właśnie w tym miejscu najczęściej rozmyśla o wyimaginowanym braku zdolności do przeobrażenia oryginalnej wizji w zniewalającą rzeczywistość. Uważa się za osobę pełną wad, które przesłaniają nieliczne zalety. W swoim życiu, oprócz kochającej rodziny, ma też grupkę przyjaciół, do której możemy zaliczyć również Wiktorię - dziewczynę, którą poznała kilka lat temu i od tamtej pory jest w niej skrycie zakochana. Pojawia się tu więc kolejny problem, którym jest niespełniona miłość. Wkrótce dziewczyna popada w paranoję. Zauważa, że wciąż tyje i postanawia to zmienić. Zaczyna liczyć kalorie, zniechęcać się do tłustych potraw i wymiotować, jeśli zdarzy jej się zjeść coś, co przekroczyło wyznaczoną wcześniej granicę kaloryczną. Wzoruje się na popularnych ucieleśnieniach wymarzonej chudości i pragnie stać się taka jak one. Jak można się domyślić, nie prowadzi to jednak do niczego dobrego i już wkrótce Alicja zaczyna dostrzegać konsekwencje swoich wyborów...

Książki o anoreksji i bulimii są zwykle napastowane rozczarowaniem, bólem i cierpieniem głównych bohaterów. Podobnie jest i w tej pozycji, gdzie dodatkiem są jedynie wzmianki o życiu towarzyskim i kierunku sztuki, jaki studiuje Alicja. Poznając losy tej postaci, w niektórych momentach możemy się z nią utożsamić. Z pewnością każdy z nas miał kiedyś problem z odnalezieniem własnej drogi w życiu i zdecydowaniem, co naprawdę daje mu szczęście. W tej kwestii malarka niczym się od nas nie różni. Autorka przedstawiła się jednak jako często egoistyczną i samolubną osobę, co nie wiem, czy było całkiem świadomym posunięciem. Może to być też dowodem na rozróżnianie swoich wad i zalet, które pisarka jawnie nam przedstawia. Pisze w sposób ciekawy i przystępny, choć przyznaję, że niekoniecznie intrygujący. Co prawda historia, którą przedstawia, jest niecodzienna. Niestety po zakończeniu lektury orientujemy się, że nie dała nam ona żadnej satysfakcji czy zadowolenia z tego, że ją przeczytaliśmy. Dodałabym jeszcze, że sam finał nie był ostatecznym finałem, przez co czytelnik nie może dowiedzieć się, czy bohaterka skończyła walkę z chorobą. KochAną poleciłabym osobom, których ciekawi temat zaburzeń odżywiania lub tym, które znalazły się w podobnej sytuacji, co Alicja. Nie polecę jej jednak pozostałym osobom, które szukają jedynie czegoś lekkiego, choć interesującego do czytania. Niestety wątpię, aby była wystarczająco wciągająca, aby ją w inny sposób ocenić.

Ocena: 6,5/10

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.